ଏ ହେଉଛି ରାଜସ୍ଥାନ ଧୋଳପୁର ଜିଲାର ୩ ମହିଳାଙ୍କ କାହାଣୀ, ଯାହା ଆମକୁ ଘଟଣା ଭଳି ଲାଗେ । ଏମାନେ ଏମିତି କିଛି କରିଦେଖାଇଛନ୍ତି ଯାହା ଅନ୍ୟ ମହିଳାଙ୍କ ପାଇଁ ନିଶ୍ଚିତଭାବେ ପ୍ରେରଣା ଉତ୍ସ । ଛୋଟ ବେପାରକୁ କିଭଳି ବଡ କରାଯାଏ, ତାହା ଏହି ୩ ମହିଳା ପ୍ରମାଣିତ କରି ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ପାଠ ବେଶି ପଢିନାହାନ୍ତି; ଅଥଚ ସମୟ ଓ ପରିଶ୍ରମର ମୂଲ୍ୟକୁ ବେଶ୍ ବୁଝିଛନ୍ତି। ମଫସଲରେ ଜନ୍ମିତ ଏହି ୩ ମହିଳା ମାତ୍ର ଅଢେଇ ବର୍ଷରେ ଦେଢ କୋଟି ଟଙ୍କାର କମ୍ପାନୀ ଛିଡା କରାଇ ଆଖପାଖର ୮୦୦ ମହିଳାଙ୍କୁ ଯୋଗାଇଛନ୍ତି ଦାନାପାଣି । କମ୍ପାନୀର ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ଭାବେ କାମ କରୁଥିବା ଅନିତା କହିଛନ୍ତି ପ୍ରଥମେ ସେ ଘରୁ ବାହାରକୁ ଆସୁନଥିଲେ । ଏବେ ଜୟପୁର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାଉଛନ୍ତି ଏବଂ ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷ ଭରା ନିଃଶ୍ଵାସ ନେଇପାରୁଛନ୍ତି । ନିଜକୁ ତ ରୋଜଗାର ମିଳିଯାଇଛି ଏବଂ ଅନ୍ୟଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ରୋଜଗାର ପ୍ରଦାନ କରୁଛନ୍ତି । ଆଜି କାହା ଆଗରେ ହାତ ପତାଇବାକୁ ପଡୁନି । ଆଜି ମୋ ପରିବାର ଏକ ଆଦର୍ଶ ପରିବାର ହୋଇଛି । ସେ ଦ୍ଵାଦଶ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଢିଛନ୍ତି ।କମ୍ପାନୀର ଉପାଧ୍ୟକ୍ଷ ଭାବେ କାମ କରୁଛନ୍ତି ହରିପ୍ୟାରୀ । ସେ କହିଛନ୍ତି ପୂର୍ବରୁ ଘରର ଚାରିକାନ୍ଥ ମଧ୍ୟରେ କଏଦୀଙ୍କ ଭଳି ରହୁଥିଲେ । ଆବଶ୍ୟକ ଜିନିଷ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ସମୟରେ ମୁହଁ ଖୋଲିନପାରି ସାଲିସ କରିବାକୁ ପଡୁଥିଲା । ଏବେ ଯାହା ମନ କରୁଛି ତାହା କିଣିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହୋଇଛି । ଶ୍ଵଶୁର ଘରର ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତି ଖରାପ ଥିବାରୁ ଜଳସେଚନ ଲାଗି ଗୋଟିଏ ନଳକୂପ ମଧ୍ୟ ଖନନ କରାଯାଇପାରୁ ନଥିଲା । ହେଲେ ସେ ଏବେ କମ୍ପାନୀରୁ ଆୟ କରି ଗୋଟିଏ ନଳକୂପ ଖନନ କରିଛନ୍ତି । ସେ ୧୦ମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଢିଛନ୍ତି ।କମ୍ପାନୀର କୋଷାଧ୍ୟକ୍ଷ ଭାବେ କାମ କରୁଛନ୍ତି ବିଜୟା ଶର୍ମା । ସେ ଦର୍ଶାଇଛନ୍ତି ଏବେ ସେ ନିଜ ଆୟରେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି । ପିଲାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ସ୍କୁଲରେ ପଢାଇ ପାରୁଛନ୍ତି, ଭଲ ପିନ୍ଧିବାକୁ ଦେଇପାରୁଛନ୍ତି । ଏବେ ଆବଶ୍ୟକତା ପାଇଁ କାହାରିକୁ ଅର୍ଥ ମାଗୁନାହାନ୍ତି । ସେ ୧୦ମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଢିଛନ୍ତି । ଅନିତା, ହରିପ୍ୟାରୀ ଓ ବିଜୟା ଶର୍ମା । ଏମାନେ ଆର୍ଥିକ ଅନଗ୍ରସର ପରିବାରରୁ ଆସିଛନ୍ତି । ଦେଶର କୋଟିକୋଟି ପରିବାର ଭଳି ଏମାନଙ୍କ ପରିବାର ମଧ୍ୟ ଦାନପାଣି ଲାଗି ନିତ୍ୟ ସଂଘର୍ଷ କରୁଥିଲା । ତେଣୁ ପରିବାରର ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତିକୁ ସୁଧାରିବା ଲାଗି ନିଜେ କିଛି କରିବାକୁ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖିଥିଲେ । ଶେଷରେ ସରଳ ଓ ଛୋଟ ଉପାୟରେ ଅର୍ଥ ରୋଜଗାର କରିବାକୁ ପାଦ ବଢାଇଥିଲେ । କ୍ଷୀର କିଣୁଥିବା ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ଧାର ନେଇ ମଇଁଷି କିଣିଥିଲେ ଏବଂ କ୍ଷୀର ବିକି ଏହି ଧାରକୁ ଶୁଝୁଥିଲେ । ତେବେ ବଜାର ଦରଠାରୁ କମ୍ ମୂଲ୍ୟରେ ଲୋକେ କ୍ଷୀର ନେଉଥିବାରୁ ପରିଶ୍ରମ ଅନୁଯାୟୀ ବିଶେଷ ଲାଭ ବାହାରୁ ନଥିଲା । ଏହାପରେ ଅନିତା, ହରିପ୍ୟାରୀ ଓ ବିଜୟା ମିଶିକରି ଏକ କମ୍ପାନୀ ଗଢିବାକୁ ସ୍ଥିର କରିଥିଲେ । ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ପୁଞ୍ଜି ପାଇଁ ଏମାନେ ଏକ ମହିଳା ସ୍ଵୟଂ ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀ ଗଠନ କରି ବ୍ୟାଙ୍କରୁ ଋଣ ନେଲେ । ୨୦୧୩ ଅକ୍ଟୋବର ୧ରେ ଏକ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ମୂଲ୍ୟରେ ‘ସହେଲୀ ପ୍ରଡ୍ୟୁସର’ ନାମରେ ଉତ୍ପାଦନ କମ୍ପାନୀ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ । ମଞ୍ଜଲୀ ଫାଉଣ୍ଡେସନର ନିର୍ଦେଶନ ସଞ୍ଜୟ ଶର୍ମାଙ୍କ ବୈଷୟିକ ସହାୟତାରେ କରିମପୁର ଗାଁରେ କ୍ଷୀର ପ୍ଲାଣ୍ଟ ସ୍ଥାପନ ହୋଇଥିଲା । କମ୍ପାନୀର ସେୟାରକୁ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳର ମହିଳାଙ୍କୁ ବିକ୍ରି କରଯାଇଥିଲା । ଏବେ କମ୍ପାନୀରେ ୮୦୦ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ମହିଳା ଅଂଶୀଦାର ହୋଇଛନ୍ତି । ମାତ୍ର ଦେଢ ବର୍ଷରେ ଏକ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାର ପୁଞ୍ଜିରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା କମ୍ପାନୀର କାରବାର ଏବେ  ଦେଢ କୋଟି ଟଙ୍କାରେ ପହଞ୍ଚିଛି ।